02 april 2016 - Akureyri - Lake Mývatn



We staan vandaag op met miezerig weer en nergens is een streepje blauw te zien.
En uitgerekend deze dag hebben we heel wat bezoeken gepland...en die zijn uiteraard allemaal buiten...
Maar ach, we zien wel...dat is immers IJsland en zoals iedereen wel  al weet "if you don't like the weather in Iceland, wait 5 minutes...".

En, slecht weer of niet, in IJsland valt er op elk moment wel iets te beleven, zelfs gewoon langs de weg.



Wie op de route tussen Akureyri en het meer Mývatn rijdt, passeert ongeveer halverwege, op ruim 50 kilometer van Reykjahlíð, de waterval Goðafoss; de Godenwaterval. Die ligt op 500m van de ringweg. De Goðafoss is ongeveer 30 meter breed en 12 meter hoog.


Het weer zit echt niet mee en het is dan ook geen sinecure om deftige foto's te maken.
We moeten de camera's en tripods inpakken om ze te beschermen tegen de sneeuw en zodra alle instellingen juist staan, snel de bescherming verwijderen en een foto nemen.








We gaan ook nog naar de overkant van de rivier, maar hier is het nog moeilijker om foto's te nemen want hier krijgen we ook nog eens het stuifwater van de watervallen over ons.




Een stukje stroomafwaarts van de Goðafoss ligt nog een andere waterval, de Geitafoss. Deze waterval is wat minder spectaculair, maar is vanaf de voetgangersbrug over de Skjálfandafljót (vlak bij de rondweg), goed te bekijken.


In het dorpje nabij de brug langs de ringweg zijn een hotel/guesthouse met restaurant, camping, winkeltje en tankstation. Het dorpje ligt aan de oostelijke oever van de rivier. Aan deze zijde zijn verschillende wandelpaden richting de watervallen.
Via de oostelijke oever is het mogelijk de rivier nog wat verder stroomopwaarts te volgen, aan de westkant is dat onmogelijk, omdat een vertakking van de Skjálfandafljót hier de weg verspert.
Het kleine dorpje bij de watervallen vormt een uitgangspunt voor autotochten door de hooglanden. Mensen die vanuit dit niemandsland naar nog dieper in niemandsland willen trekken, nemen hier weg 842 (Bárðardalsvegur) in zuidelijke richting. Deze weg gaat over in de hooglandweg F26 (Sprengisandsleið) en komt uiteindelijk uit ten oosten van Selfoss

Volgende bestemming is Dettifoss, een waterval van 45m hoog en ruim 100m breed. Hij is, wat waterverplaatsing betreft, de krachtigste waterval van Europa. Het is echter steeds meer gaan sneeuwen en we vrezen dat de 21km lange weg naar de waterval niet sneeuwvrij zal gemaakt zijn...



We weten niet hoe het komt, of wie we gunstig gestemd hebben, maar net zoals afgelopen januari in Arches NP en Capitol Reef NP (zie blog januari 2016) wordt de weg nét voor ons sneeuwvrij gemaakt door 2 sneeuwruimers. Op bepaalde plekken is de sneeuw zo dik dat ze er niet in 1 keer door kunnen. Ze rijden een paar meter in de diepe sneeuw, dan weer achteruit en vervolgens weer met volle kracht vooruit om een doorgang te verkrijgen.
En dit is het resultaat...(mijn zoon meet bijna 1,90m...)


We komen met 3 auto's tegelijk aan bij de parking en het blijft bijzonder hard sneeuwen. Van het 800m lange pad naar de Dettifoss is niets te zien, wegens volledig ondergesneeuwd. Men heeft wel rode paaltjes in de sneeuw geplaatst om het pad min of meer te kunnen volgen.
De inzittenden van de 2 andere auto's kunnen niet wachten om te vertrekken, zelfs op dit onzichtbare pad, maar wij besluiten wijselijk hier, lekker in de auto, eerst onze broodjes op te eten. Iedereen weet immers dat "de minst snuggere het hardst moet trappen op een tandem"...
Een halfuurtje later gaan we ook op stap en we kunnen nu goed hun voetstappen volgen. Soms zakken we nog tot aan onze knieën in de sneeuw. We zijn ingepakt als Eskimo's met enkel een stukje van ons gezicht bloot. En dat is dan ook het enige stuk dat zowat bevriest onder de striemende wind en horizontale sneeuw, pal op ons. Die 800m zijn dus niet bepaald a walk in the park...

Het eindpunt is een houten platform van waar de waterval goed kan bekeken worden...althans bij normale omstandigheden. Nu worden we zowat gegeseld door de striemende sneeuw en stormachtige wind.

Echter...we weten niet of wij nog wel normaal zijn, maar het is niet de eerste keer dat we aan de lijve ondervinden dat we het steeds maar plezanter vinden naarmate de omstandigheden extremer worden. Dus ook nu weer genieten we met volle teugen van al dat natuurgeweld. Wat is er immers mooier dan zo de elementen te mogen ondervinden/ondergaan.

Foto's maken is ook hier weer een heikele onderneming, maar we slagen er toch in om enkele beelden te schieten van de Dettifoss.


En ook nog van de Eskimo's van dienst...




600m stroomopwaarts liggen nog 2 watervallen, de Hafragilsfoss en de Selfoss. De eerste is vandaag helemaal niet te bereiken, maar we ploeteren ons door de diepe sneeuw 600m verder naar de Selfoss. Hier kan je in de zomer heel dichtbij komen, maar nu vinden we het op een bepaald ogenblik echt te gevaarlijk om door die maagdelijke sneeuw te stappen, zonder dat we weten hoe de ondergrond is.
We maken dan ook enkele foto's van op afstand, maar met de zoom lukt dat nog aardig.





De 21km terug naar Ring Road 1 gaan heel wat beter dan de heenweg, gewoon omdat de sneeuw nu dankzij de sneeuwruimers voor het grootste stuk verwijderd is. Maar er is wel een behoorlijk pak gevallen.



Van hieruit rijden we terug richting Lake Mývatn. Ons hotel staat hier immers aan de zuidoever en we moeten er sowieso naartoe.

Het ondiepe Mývatn meer (maximaal 4,5 meter) bevat zeer helder water en heeft een oppervlakte van ongeveer 36,5 km2. Vrijwel al het water in het meer is afkomstig uit onderaardse bronnen. Het meer en het gebied eromheen werden in 1974 uitgeroepen tot nationaal natuurreservaat.

Het meer is zo'n 2300 jaar geleden ontstaan door vulkanische activiteit. Bij een uitbarsting van de Ketildyngja-vulkaan overspoelde de omgeving van Mývatn richting het noorden naar de oceaan. Rondom de vlakte zijn verschillende kraters te vinden die het meer als het ware insluiten. Overal in het gebied zijn de gevolgen van vulkanische activiteit waarneembaar. Opvallend zijn pilaren van lava, die zowel op het land als in het water staan. Kraters en lavavelden vullen het gehele gebied. De dunne aardkorst is hier vrijwel voortdurend in beweging, waardoor vulkanische activiteit nog steeds vrijwel dagelijks plaatsvindt. Al zijn de bevingen nauwelijks waarneembaar. Geothermische activiteit is aan de oppervlakte zichtbaar bij warmwaterbronnen, geisers en kokende modderpoelen.

Mývatn betekent 'muggenmeer'. Die naam dankt het aan de vele muggen die hier zomers kunnen rondhangen. Met name in het moerasachtige gebied rondom het meer tref je veel van die beesten aan. Vogels zijn er dol op, waardoor het meer een uitstekend foerageergebied voor hen vormt. Het gebied vormt tijdens het broedseizoen de habitat van de meeste verschillende eendensoorten ter wereld. Samen met de andere aanwezige vogelsoorten maken zij Mývatn tot een uitstekende bestemming voor ornithologen. Er zijn overigens twee soorten muggen actief rondom het meer. De eerste soort bijt niet en wordt rykmý genoemd. De andere soort (zwarte muggen) bijt wel en wordt bitmý (bijtmug) genoemd. Meestal is deze laatste soort vanaf half juni aanwezig.

Het Sigurgeir’s Bird Museum is een mooi museum om te bezoeken als vogelliefhebber of geïnteresseerde. Hier bevindt zich de grootste IJslandse collectie aan opgezette vogels.

Ondertussen komt de zon zowaar tevoorschijn en onderweg bezoeken we één van de grootste solfatare velden van IJsland, dit van Hverir/Namaskard/Námafjall.

Hverir is een solfatarenveld pal aan de ringweg, dat in de volksmond vaak Námaskard wordt genoemd. Het maakt onderdeel uit van het Krafla-gebied.
In dit deel van het Kraflagebied zie je de modderpoelen en zwavelbronnen liggen.
Hier heersen op een diepte van maar liefst 1000 meter, temperaturen van 200 graden Celsius.
Men ziet er overal de stoom uit de grond komen. Dit gaat met een gierend en fluitend geluid. Het is een beetje afgedekt met stenen.
Het is een van de mooiste solfatarenveld van IJsland.












Verder richting hotel hebben we nog een mooi uitzicht op de geothermische activiteit rond Mývatn.




We stoppen even kort bij de geothermische baden Jarðböðin, een heel wat rustiger alternatief voor de Blue Lagoon bij Reykjavik.








En als afsluiter bezoeken we, kort, het "trollendorp" Dimmuborgir (duistere burchten), een natuurreservaat dat zich kenmerkt door zeer grillige en grote rotsformaties die bestaan uit vulkanisch gesteente dat ontstond bij vulkanische uitbarstingen van ongeveer 3000 jaar geleden. Het afgekoelde lava lag waarschijnlijk op een zachte onderlaag, en toen die eenmaal was weggespoeld stortte het lavadak in.
Het is duidelijk waarom dit gebied deze naam draagt: de rotsformaties hebben veel weg van een oud, vervallen en grimmig kasteel. Zo zijn er de kerkachtige 'Trollakirkja' en 'het gat'.
Je kan hier verschillende wandelingen maken, variërend van 15 minuten tot enkele uren.
De IJslandse overheid verplicht toeristen op de paden te blijven, omdat ze gemakkelijk de tere natuur kunnen beschadigen. Bovendien is het niet moeilijk om in het reservaat te verdwalen.
Je kan het de IJslanders niet kwalijk nemen dat ze het gebied Dimmuborgir vroeger voor een trollendorp hebben aangezien.







Dichtbij Dimmuborgir ligt de kegelvulkaan Hverfell, ook wel de Hverfjall genoemd. Beide namen betekenen hete-bronnen-berg.


De vulkaan is ongeveer 2500 jaar geleden in een aantal dagen ontstaan. De uitgestoten lava koelde door water vrijwel onmiddellijk af waardoor de ringvormige vulkaan vrijwel geheel uit tefra, as en fijn gruis is opgebouwd.

De vulkaan is 312 meter hoog, heeft een krater met een diameter van ongeveer 1 kilometer en is 140 meter diep. In het midden van de krater ligt een kleine asheuvel. De kraterwand is via twee niet al te moeilijke wegen te beklimmen en een wandeling rondom levert fraaie vergezichten over het Mývatn meer op. Om de tere structuur van de vulkaan niet te beschadigen mogen de wandelpaden niet verlaten worden.
Bij zoveel sneeuw zijn de wandelpaden echter onmogelijk te bereiken.

Op aarde bevinden zich slechts weinig vulkanen van dit type: een tweede (Lúdent) ligt naast de Hverfell; een derde, wat kleinere, Diamond Head, bevindt zich op Hawaï.

We rijden nu zuidwaarts langs het meer richting hotel, en worden voortdurend getrakteerd op mooie plaatjes.







Een 2-tal weken geleden zei mijn zoon dat men voor de volgende Fast and the Furious (eind 2017 in de zalen) aan het filmen was bij Lake Mývatn, waar we nu dus zijn.
Ineens zien we, op weg naar het hotel, een helikopter bijzonder spectaculaire bewegingen maken, rakelings boven de grond. Bovendien konden we heel duidelijk een gigantische camera aan die helikopter zien hangen. Dus...we zaten ineens in the middle of the action voor de opnames van The Fast and the Furious 8!



We rijden langs een gigantische filmset en zien de meest bizarre voertuigen, campers, tenten, vrachtwagens enz. Overal ook security en borden dat er geen foto's mogen genomen worden. Nou, er stond nergens dat we  niet mochten filmen met een 600mm....



Niemand kan ons tevens verbieden om foto's te nemen van op de openbare weg en/of van op het terras van ons hotel...










En ook niet om "toevallig" met de GoPro te fotograferen als we langsrijden...





Als we inchecken in het bijzonder mooie en zo goed als nieuwe Laxa hotel, weet men ons te vertellen dat het hotel volledig ingenomen is door de crew van de film. Gelukkig heb ik maanden geleden al geboekt, want het blijkt dat ook alle andere hotels rond het meer volgeboekt zijn voor de film.

Uitzicht van in de kamer. De helicopter is nog altijd bezig met opnames.


Na het eten gaan we, zeer tegen onze gewoonte, naar de bar van het hotel en zoals meestal met Amerikanen hebben we direct "beet" en gaan aan de praat met de crewleden. Ze zijn hier al van eind februari en blijven nog tot eind april. De hoofdacteurs zijn er nog niet want de meeste beelden die hier in IJsland gedraaid worden, zijn met stand-ins en we raken zowaar  aan de praat met een kleerkast van een vent. Die blijkt dus de stunt stand-in te zijn voor zowel Vin Diesel als The Rock.


Hij lijkt er ook als 2 druppels water op en in de film zal men dus echt denken dat die supersterren de kou van IJsland trotseerden...
De stuntcoördinator toont ons, op zijn laptop, nog heel wat beelden van tijdens de opnames en zegt erbij dat hij dat enkel maar voor persoonlijk gebruik mag nemen en dat er "niets mag gelekt worden".
Ik heb hem maar niet de link gegeven van onze blog...

Het is nu inmiddels na middernacht en men zit hier nog een stevig feestje te bouwen (morgen heeft iedereen vrij) terwijl ik de blog schrijf.
Voor ons is het bedtijd en...we krijgen een wake-up call indien er noorderlicht is.
Al is dit weinig waarschijnlijk want momenteel is er heel wat bewolking. En dat is bijzonder jammer want er is deze nacht een cijfer 6 op de schaal van 9 voor Aurora-visibility.

Wat een dag alweer en...misschien zijn we wel niet volledig "normaal", maar wellicht net daardoor hebben we niet bepaald veel saaie reisdagen...

Morgen een heel lange rijdag voor de boeg want we rijden ineens van het noorden via het oosten naar het zuiden van het eiland.
Hopelijk vallen de rij-omstandigheden wat mee, want met zowat 500 km voor de boeg kunnen we moeilijk berijdbare wegen missen als kiespijn.


Het weer: tot een stuk na de middag sneeuw en wind. Na 16u zonnig. 0-7°C.

Overnachting in Hotel Laxa
Aantal gereden km: 220

Geen opmerkingen:

Een reactie posten